به نقل از «فرارو»

نکات کلیدی برای پیشگیری از زخم پای دیابتی

تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۵۸۳۷۳

زخم پا یکی از عوارض شایع دیابت است که به علت باز شدن بافت پوست و نمایان شدن لایه‌های زیرین ایجاد می‌شود. زخم پای دیابتی اغلب در انگشت شست پا پدیدار می‌شود و گاهی ناحیه زخم را تا استخوان تحت تأثیر قرار می‌دهد.

به گزارش ایرنا، دکتر محمدرضا سربازی مدیرگروه پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های معاونت بهداشت در گفت وگویی بر ضرورت آشنایی بیماران دیابتی با نحوه بررسی و مراقبت از پا‌ها تاکید کرد و گفت: آسیب عروق کوچک و بزرگ یکی از عوارض بیماری دیابت است که همزمان اندام‌های مختلف بدن نظیر چشم، قلب و کلیه را درگیر می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گفته وی بیماران دیابتی باید به صورت فصلی (هر سه ماه یک بار) به پزشک مراجعه کنند تا از نظر عوارض این بیماری از جمله سلامت پا‌ها مورد بررسی قرار گیرند.

مدیرگروه پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های معاونت بهداشت، آسیب‌های عروقی و اختلالات حسی را از عوارض دیابت برشمرد که زمینه بروز زخم را در پای فرد مبتلا فراهم می‌کند که این زخم‌ها به راحتی ممکن است عفونی شوند.

دکتر سربازی خاطرنشان کرد: احتمال بروز زخم پا در افراد دیابتی سیگاری دارای تغذیه نامناسب و دیابت کنترل نشده افزایش می‌یابد. فشارخون بالا و چربی خون به ویژه کلسترول بالا نیز از دیگر عوامل خطر برای ابتلا به پای دیابتی است.

به گفته وی سالمندان دیابتی که تنها زندگی می‌کنند یا برنامه مراقبتی خوبی ندارند و افرادی که مشکل بینایی دارند از گروه‌های در معرض خطر پای دیابتی هستند و به مراقبت بیشتری در این زمینه نیاز دارند.

دکتر سربازی به بیماران دیابتی توصیه کرد که همواره هوشیار باشند و با مشاهده هرگونه تغییر رنگ، کبودی، رنگ پریدگی، قرمزی یا سیاهی، زخم، تاول، میخچه و پینه در پا‌های خود یا احساس درد، تورم و بدفرمی در پا‌ها سریع به پزشک مراجعه کنند تا بررسی‌های لازم برای آنان انجام شود.

اقدامات ضروری برای جلوگیری از زخم پای دیابتی

مدیرگروه پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های معاونت بهداشت با تاکید بر اهمیت معاینه روزانه پا در افراد دیابتی گفت: تمام افراد دیابتی و مراقبان آن‌ها باید آموزش چگونگی مراقبت از پا‌ها را دریافت کنند.

وی تاکید کرد: برای پیشگیری از عوارض دیابت، باید قند و فشارخون در مبتلایان کنترل شود و طبق نظر پزشک معالج آزمایش‌های لازم انجام شود.

دکتر سربازی در ادامه به بیان نکات کلیدی برای مراقبت روزانه از پا در بیماران دیابتی پرداخت که به شرح زیر است:

هر روز پس از فعالیت روزانه پا‌های خود را از نظر وجود قرمزی، تورم، تغییر رنگ، زخم، ترک خوردگی و ترشح بررسی کنید.

برای مشاهده کف پا و بین انگشتان می‌توانید از فرد دیگری کمک گرفته یا از آینه استفاده کنید.

هر روز پا‌های خود را با آب ولرم و صابون ملایم بشویید سپس با دقت به ویژه بین انگشتان پا را با حوله نرم خشک کنید.

به منظور پیشگیری از خشکی پوست می‌توانید از کرم یا نرم‌کننده‌ها استفاده کنید، ولی نباید بین انگشتان را چرب کنید.
با توجه به این که بیشترین مشکلات پا در بیماران دیابتی از یک زخم ساده شروع می‌شود، تغییر یا هر گونه ضایعه در پا‌ها را باید جدی بگیرید و در اسرع وقت به پزشک معالج مراجعه کنید.

هر دو هفته یکبار پس از حمام کردن، ناخن‌های خود را با ناخن گیر کوتاه کنید.

ناخن‌ها باید مستقیم کوتاه شود و از گرفتن گوشه‌های ناخن و زاویه دار کردن آن خودداری کنید.

همچنین برای کوتاه کردن ناخن از قیچی استفاده نکنید.

سعی کنید ناخن‌های پا با دقت کوتاه شوند و درصورتی که مشکل بینایی دارید از شخص دیگری برای کوتاه کردن ناخن‌های خود کمک بگیرید.

جوراب‌های خود را روزانه تعویض کرده و حتما از جوراب نخی و ضخیم استفاده کنید.

به علت اختلالات عروقی و حسی، ممکن است متوجه حرارت شدید و سوختگی نشوید؛ بنابراین باید احتیاط کرده و از نزدیک کردن پای خود به آتش، بخاری، شوفاژ و هر نوع وسیله گرمایشی دیگر خودداری کنید.

به منظور پیشگیری از سوختگی هنگام حمام کردن، باید دمای آب توسط فرد دیگری تنظیم شود.

کفش بیمار دیابتی باید راحت، پاشنه کوتاه و پنجه پهن باشد.

از پوشیدن کفش‌های تنگ، نوک تیز، پاشنه‌دار یا کفش‌هایی که به هر شکلی به پا فشار وارد می‌کند خودداری کنید.

برای پیشگیری از مشکلات احتمالی پا، حتی روی فرش با پای برهنه راه نروید.

داخل منزل از کفش راحتی و دمپایی مناسب استفاده کنید.

قبل از پوشیدن کفش همیشه داخل کفش خود را چک کنید تا مطمئن شوید جسم خارجی در آن وجود ندارد یا کفی کفش آسیبی ندیده است.

برای حفظ گردش خون پا‌ها در هنگام نشستن پا‌های خود را آویزان نکنید و آن‌ها را بالاتر از سطح زمین (روی میز یا چهارپایه) قرار دهید.

پا‌های خود را برای مدت طولانی روی هم نیندازید.

هنگام استراحت انگشتان و مچ پا‌ها را حرکت دهید این ورزش به بهبود جریان خون پا‌ها کمک می‌کند.

برای بهبود خونرسانی به پا‌ها یک ورزش سبک مثل پیاده‌روی انتخاب کنید، اما از ورزش‌های سنگین که باعث فشار روی پا‌ها می‌شود مثل دویدن و پریدن خودداری کنید.

هنگام ورزش حتما کفش مناسب بپوشید.

منبع: فرارو

کلیدواژه: دیابت زخم پا قیمت طلا و ارز قیمت خودرو قیمت موبایل بیماران دیابتی خودداری کنید استفاده کنید پا های خود پای دیابتی ناخن ها زخم پا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۵۸۳۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سندرم ناخن زرد چیست؟

سندرم ناخن زرد (Yellow Nail Syndrome) یک بیماری نادر است که ناخن‌های دست‌ و پا را درگیر می‌کند و معمولا افراد بالای ۵۰ سال به این عارضه دچار می‌شوند.

به گزارش ایسنا، این بیماری در پی تجمع مایع لنفی زیر ناخن که باعث می‌شود به رنگ زرد به نظر برسند، ایجاد می‌شود و می‌تواند نشانه اختلال در سیستم لنفاوی باشد. مبتلایان به این عارضه ممکن است به مرور زمان به بیماری‌های ریوی یا سیستم لنفاوی (مبارزه با عفونت) دچار شوند.

متاسفانه علت این عارضه معمولا ناشناخته است با این حال برخی از دلایل هم مطرح شده‌اند که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم:

ژنتیک - اگر در خانواده شما کسی ناخن‌ زرد دارد، احتمال ابتلا به آن در شما هم بیشتر است.

انوع خاصی از سرطان - این عارضه در مواردی نادر با سرطان مغز استخوان (multiple myeloma)، سرطان ریه، سرطان پستان، سرطان کیسه صفرا، سرطان حنجره و لنفوم و برخی سرطان‌های دیگر همراه بوده است.

سندرم‌های نقص ایمنی - سندرم ناخن زرد در مواردی به دلیل کمبود ایمونوگلوبولین جی (IgG)، نوعی کمبود آنتی‌بادی که در آن بدن ایمونوگلوبین کافی تولید نمی‌کند و همچنین نقص ایمنی متغیر شایع (وضعیتی که با عفونت‌های مکرر مشخص می‌شود) ایجاد می‌شود.

بیماری‌های غده تروئید -  سندرم ناخن زرد گاهی با بیماری هاشیموتو (تیروئید بزرگ‌شده و آسیب‌دیده)، کم‌کاری شدید تیروئید و تیروئید پرکار همراه است.

سندرم نفروتیک - سندرم ناخن زرد خیلی به‌ندرت ممکن است همراه با سندرم نفروتیک (زمانی که کلیه‌ها به‌درستی کار نمی‌کنند) نیز ظاهر شود.

به نوشته ایندیپندنت،‌ اختلالات لنفاوی، آرتریت روماتوئید و کمبود ویتامین E هم می‌تواند زرد شدن ناخن‌ها را به دنبال داشته باشند.

نشانه‌های سندرم ناخن زرد

اگرچه زرد شدن ناخن‌ها از نشانه‌های اولیه این سندرم است، علائم دیگری هم هستند که باید مراقب آن‌ها باشیم.

برخی از این علائم عبارتند از ناخن‌های زرد، ضخیم و منحنی، ناخن‌هایی که رشدشان متوقف شده است، ناخن‌هایی که از بستر زیرینشان جدا شده‌اند، عفونت در بافت نرم اطراف ناخن و از دست دادن کوتیکول (پوسته ناخن).

درمان سندرم ناخن زرد

سندرم ناخن زرد معمولا به ‌عوارض ناشی از این بیماری بستگی دارد و متخصصان درمان‌ها را بر اساس آنچه برای بیمار مشکل ایجاد کرده است، ارایه می‌کند.

برخی از این روش‌های درمانی شامل مصرف آنتی‌بیوتیک برای عفونت‌های تنفسی،‌ ویتامین E برای ناخن، کورتون (کورتیکواستروئید)‌ برای التهاب و جراحی، زمانی که پوشش ریه‌ها و حفره قفسه سینه پر از مایع می‌شود، هستند.

به گزارش وری‌ول‌هلت، در مجموع می‌توان گفت که سندرم ناخن زرد چیزی فراتر از زرد شدن ناخن‌ها است و می‌تواند سیستم تنفسی و غدد لنفاوی را درگیر ‌کند و در مواردی عامل آن ژنتیک یا بیماری‌های مزمن است و در صورت ابتلا به سندرم ناخن زرد، می‌توان از طریق روش‌های درمانی متمرکز بر رفع نشانه‌های این عارضه، آن را کنترل کرد.

انتهای پیام